Όταν αποκαλούμε τον καλή μας ή τον καλό μας «ζωή μου», χωρίς να το γνωρίζουμε ...κυριολεκτούμε! Πρόσφατη αμερικανική επιστημονική έρευνα...για άλλη μια φορά επιβεβαιώνει πως, όσοι κατά τη διάρκεια της μέσης ηλικίας δεν έχουν σύζυγο ή κάποιο μόνιμο σύντροφο εμφανίζουν τραγικά χαμηλότερο μέσο όρο ζωής.
Η ως άνω έρευνα η οποία επεξεργάστηκε δεδομένα 4.800 ατόμων και των δύο φύλων, κατέληξε στο συμπέρασμα πως η με οποιαδήποτε μορφή ύπαρξη συντρόφου, λειτουργεί ως «προστατευτικό παράγοντα έναντι του θανάτου».
Οι πιθανότητες για πρόωρο θάνατο για κάποιον που δεν έχει παντρευτεί ποτέ του, είναι σχεδόν υπερδιπλάσιες σε σχέση με όσους είχαν έστω ένα γάμο στη ζωή τους. Εργένηδες και όσοι γενικά δεν φρόντισαν να βρουν νέο σύντροφο αφού έχασαν τον παλιό, έχουν εξαιρετικά μειωμένες πιθανότητες να γίνουν …«πλήρεις ημερών».
Αξίζει να σημειωθεί πως το προσδόκιμο ζωής των «ζευγαρωμένων» αυξάνει, ανεξαρτήτως κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης, προσωπικότητας, ιδιοσυγκρασίας κλπ. Δηλαδή ακόμη και ανάμεσα σε ανθρώπους που ασχολούνται με τις ίδιες επικίνδυνες δραστηριότητες, ή λόγω επαγγέλματος επιβαρύνονται από τους ίδιους εξωγενείς παράγοντες, οι έχοντες σύντροφο καταφέρνουν να φτάσουν σε υψηλότερους όρους ζωής.
Η επιστημονική εξήγηση που μπορεί να δοθεί για το παραπάνω πόρισμα, κυρίως έχει να κάνει με την ψυχοσυναισθηματική θετική επίδραση που έχει (κατά κανόνα λέμε…) η ύπαρξη συντρόφου, κάτι το οποίο επηρεάζει βιοχημικά και τον οργανισμό, μειώνοντας σημαντικά αιτίες θανάτου που προέρχονται από την ψυχική «παραίτηση».
Με απλούστερα λόγια, ο «άλλος» είναι πάντα ένας καλός λόγος για να θέλει ο οργανισμός μας να ζήσει παραπάνω. (κατά κανόνα ξαναλέμε…)
Σύμφωνα με απολύτως αδιασταύρωτες πληροφορίες μας, η ίδια ομάδα επιστημόνων θα ξεκινήσει και μια άλλη έρευνα για το προσδόκιμο ζωής όσων έχουν πεθερές. Ειδικά εμείς οι Έλληνες θα περιμέναμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον τα αποτελέσματα μιάς τέτοιας έρευνας. (αν και λίγο-πολύ τα …υποψιαζόμαστε). Zougla.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου