Το υποβρύχιο νέφος από σωματίδια πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού έχει πλέον καταναλωθεί εντελώς από ένα νέο είδος βακτηρίου που πολλαπλασιάστηκε ταχύτατα μετά τη διαρροή από την εξέδρα της ΒP, αποκαλύπτει νέα έρευνα στην περιοχή...



 Το μικρόβιο, αναπάντεχος σύμμαχος στην προσπάθεια απορρύπανσης, τρώει το πετρέλαιο χωρίς να εξαντλεί το οξυγόνο και να απονεκρώνει τα νερά, επισημαίνει η μελέτη στο Scienceexpress, τη διαδικτυακή έκδοση του κορυφαίου περιοδικού Science.

 Το νέο είδος, συγγενικό με τα βακτήρια του γένους Oceanospirillales, υπήρχε ήδη στην περιοχή του Κόλπου και τρεφόταν με τις μικρές ποσότητες υδρογονανθράκων που αναβλύζουν φυσικά από τον πυθμένα.

 Η διαρροή που προκάλεσε μια από τις χειρότερες περιβαλλοντικές καταστροφές στην ιστορία των ΗΠΑ φαίνεται ότι ήταν ευλογία για τον μικροσκοπικό πετρελαιοφάγο. Ο πληθυσμός του αυξήθηκε ταχύτατα στα βαθιά, ψυχρά νερά και κατανάλωσε τα σταγονίδια διαλυμένου πετρελαίου, τα οποία δεν ήταν πλέον ορατά αυτή την Τρίτη.

 Υπάρχουν ακόμα αρκετά είδη μικροβίων που είναι γνωστό ότι διασπούν το πετρέλαιο, το μεθάνιο και άλλους υδρογονάνθρακες, ωστόσο το νέο είδος θεωρείται ασυνήθιστο επειδή ζει σε μεγάλα βάθη και ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίας.

 Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 200 δείγματα τα οποία συλλέχθηκαν το Μάιο σε βάθος 1.000-1.200 μέτρων, όπου η θερμοκρασία του νερού είναι 5 βαθμοί Κελσίου.

 «Τα ευρήματά μας παρέχουν τα πρώτα δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί ποτέ για μικροβιακή δραστηριότητα σε ένα νέφος πετρελαίου σε μεγάλο βάθος» δήλωσε ο Τέρι Χέιζεν, επικεφαλής των ερευνητών στο Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια.

  "Από τη στιγμή που σφραγίστηκε το κοίτασμα, το μικρόβιο κατανάλωσε το πετρέλαιο και τα σταγονίδια δεν ήταν πλέον ορατά την Τρίτη", ανέφερε ο Δρ Χέιζεν. Η δράση του βακτηρίου είναι ορατή στη θάλασσα από ένα φαινόμενο που ονομάζεται «θαλάσσιο χιόνι» -πρόκειται για τα ακίνδυνα απόβλητα των μικροβίων που πέφτουν προς το βυθό.




Πηγή: tovima.gr

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Labels

Copyright © 2012 Afroditaki's World / Template by : Urangkurai